LNS-verwervingsstation

Hallo Dréaliens,

Mijn echte naam is LNS, gevolgd door 4 cijfers die ik je niet zal vertellen, het is mijn geheim. Ik ben een klein zwart-wit doosje dat gegevens opslaat en ik woon aan de oevers van de Vallière in Lons. Hélène ness is een chiquere naam, een subtiele mix van de Egeïsche Zee en Lake Michigan, alleen geëvenaard door halfgezouten boter.

Ik hoor dat jullie in kleine ruimtes leven, maar ik leef de hele tijd in een tiende van een kubieke meter. En in deze kleine ruimte 'bots' ik met twee partners.

Dan is er Maud M, een deugniet die haar naam niet wil noemen omdat ze in de telecommunicatie werkt en blijkbaar familie heeft bij de geheime diensten in Londen. En dan is er Bubulle, een kleine bubbel van een bubbel, die zijn tijd doorbrengt met in het water blazen zoals je in je cola doet, zich realiserend dat bellen blazen meer kracht vergt als het glas vol is dan wanneer het bijna leeg is, maar hij vindt de hoogte van de rivier bij de mm.

Dus dat is mijn dagelijks leven: een spade die elk uur 5 seconden werkt om gegevens door te sturen naar heel belangrijke mensen die de overstromingen in Lyon volgen, en een bezorgde man die elke 6 minuten boert om het waterpeil te weten te komen.

Ik heb 208 vriendinnen in Bourgondië-Franche-Comté die op dezelfde manier leven, niet allemaal met een burper: ik hoop op een overplaatsing naar een radar.

Maar jullie opsluiting kost ons geld. Om te beginnen hebben we niet langer de maandelijkse bezoekjes van onze 13 vrienden, de hydrometers, die ons komen vertroetelen en onze box beluchten, en het begint een beetje naar een fennec te ruiken, ik ben ook bang voor de komst van mieren.

Nee, ze laten ons niet in de steek, want elke ochtend vragen ze hoe het met ons gaat: leven we nog? Hoe is onze bloeddruk? Beginnen we onzin uit te kramen?

En neus, vorige week begon Bubulle het te verprutsen, afwisselend pieken en dalen op een jojo-manier. Haar gegevens maakten me misselijk zodra ik ze doorgaf aan Maud M., die er niets om gaf omdat we in haar familie, sinds de telegraaf, gewend zijn om alles te versturen...

Ik was gerustgesteld toen ik het zachte geluid van het busje van mijn vrienden hoorde, maar bezorgd omdat ze met z'n tweeën waren: 4 hydrometers om Bubulle te repareren, dat moet ernstig geweest zijn! Nou nee, om zichzelf te beschermen komen ze altijd met z'n tweeën, maar elk in hun eigen busje en met minder regelmaat, zodat ze mijn vrienden in de buurt tegelijkertijd kunnen repareren. Bubulle had een luchtwegprobleem: ze intubeerden hem, sloegen hem met de compressor en de slang was schoon en de troep ging de rivier in zonder mijn vriendinnen helemaal naar Arles te besmetten. Ik was blij om mijn 'verpleegsters' terug te hebben, met hun stemmen in verschillende tonen en hun vingers die over mijn 'valideerknopje' gingen.

Al met al doen we het goed, maar helaas vertellen Bubulle en al zijn kornuiten ons dat er niet veel water is voor het seizoen. De 209 herinneren jullie eraan dat jullie ziekenhuizen ook nieuw bloed nodig hebben, dus denk erover na!